Znacznik z pomocnikiem
Znacznik z pomocnikiem
W przypadku definiowania znacznika metodą z pomocnikiem górna część definicji znacznika pozostaje taka sama jak w poprzednich przypadkach. Użyteczna pozostaje także lista predefiniowanych, pomocnych znaczników. Jest to najprostszy sposób definiowania znacznika, gdyż nie wymaga znajomości tabel, jednak ma jedno ograniczenie. Pomocnik jest definiowany tylko przez programistę.
Opis pól: Pomocnik - typ pomocniczego znacznika, z jakiego chcemy korzystać.
W przypadku tego pola znacznik może produkować dowolnie zdefiniowaną treść jak np.: generowanie tabelki z wykazem zadłużenia.
Istnieje też możliwość dla własnych znaczników wydrukowanie listy bez tabelki. Wtedy trzeba zdefiniować w metodzie następującą treść:
defined('TPL_TABLE_BORDER') ? null : define('TPL_TABLE_BORDER', FALSE);
W niektórych przypadkach, znaczniki utworzone metoda z pomocnikiem, mogą udostępniać różne sposoby wyświetlania. Aby spowodować wyświetlenie odpowiedniego formatowania w obrębie znacznika, dodajemy odpowiedni token np. #KONTAKT.ADRES=bloczek#
Przykładowe tokeny
Kontakt: dane adresowe: nazwa, adres, wszystko, bloczek.
Kontakt: sam adres: wiersz1, wiersz2, wszystko, bloczek.
Sprawa: strona sprawy: strona, adres, bloczek.
Sprawa: wierzyciel: nazwa, adres, wszystko, bloczek.
Sprawa: dłużnik: nazwa, adres, wszystko, bloczek.
Tworzenie własnych pomocników
Dokumentację jak napisać klasę znajdziesz tutaj